Als het over onderwijs voor onze kinderen gaat willen wij dan als ouders te veel? Ik heb jaren lang gestreden om mijn kinderen binnen de muren van een school te houden. Ik heb mij er altijd over verbaasd dat dit zo ging, maar ik geloof niet dat ik te veeleisend was.

Pagina 2

dinsdag 9 juni 2020

Er is iemand die het voor onze kinderen opneemt. Deel 2

Meer dan een jaar geleden werd Stichting Bloemfleur gedwongen door de gemeente Rotterdam te stoppen met het onderwijs/zorg-initiatief voor kinderen die op geen enkele andere school welkom waren. De ouders waren ontzet. Al jaren zaten hun kinderen thuis. Dankzij Corona weet iedereen inmiddels, hoe erg het is om niet naar school te kunnen! Hoe kon de gemeente nou zo bot een einde maken aan een initiatief dat in korte tijd al zoveel soelaas had gebracht?

De ouders deden destijds een beroep op het democratische instrument dat bedoeld is om burgers die zich benadeeld voelen door hun overheid, bij te staan: De ombudsman. Dat was op 4 april 2019.

Inmiddels is er een zorgvuldig rapport in concept verschenen met voorlopige conclusies van de ombudsman. 
De betrokken partijen mogen nog één keer reageren op de inhoud.

Ik heb er zelf niets aan toe te voegen.

Laten we hopen voor de kinderen en hun ouders dat de andere betrokkenen hun verantwoordelijkheden voelen en dat het definitieve rapport spoedig openbaar gemaakt zal worden.


'Wat is het kenmerk van een gezonde relatie tussen burger en overheid?'

Dat vraagt de verslaggever in het NRC van afgelopen zaterdag aan onze jubilerende gemeentelijke ombudsman. Hoewel ik heel trots ben op onze ombudsman en ook heel blij ben met het zorgvuldige rapport dat afgelopen week van haar hand verscheen over de Acato kwestie, verbaasde ik mij toch over een kleine passage in dit artikel:

'Mijn advies voor de burger zou zijn: ga ervan uit dat de ander het goed bedoelde, maar dat er jammer genoeg iets mis is gegaan. Ik ben nog nooit een ambtenaar tegengekomen die van plan was iets lelijks, onaardigs, onprettigs of onfatsoenlijks te doen. Nog nooit. Als er iets misgaat is dat ondanks de goede wil. Geef ze ook de kans te herstellen wat er misging.'

En toen moest ik even slikken. Toegegeven; ik heb de afgelopen jaren hele aardige ambtenaren ontmoet. De meeste mensen die op het gemeentehuis van Rotterdam werken deugen. Dat is natuurlijk zo. Toch zijn er afgelopen jaar heel wat dingen gebeurd waarvan ik mij niet kan voorstellen dat ze niet de bedoeling waren.

Om te beginnen werden we uit ons eigen project gezet. Onze meubels en de dure brandvrije vloer werden zonder pardon in bezit genomen door de Rotterdamse overheid.
Deze overheid heeft een paar weken geleden laten weten, die niet te zullen vergoeden.

In de maanden nadat we uit het project aan het Goudseplein gezet waren, kregen we van wijkteams te horen dat we een stip achter onze naam hebben en op de zwarte lijst staan bij de gemeente. Wat dat voor zwarte lijst is en waar die bewaard wordt kon of wilde niemand mij vertellen. Maar Acato voor jongeren van 18 jaar en ouder op de Goudse Rijweg, ons andere project dus, hoefde niet op medewerking te rekenen.

Van zorginstellingen kregen we te horen dat ze geen samenwerking met ons aan wilden gaan want: 'We hebben een goede verstandhouding met de gemeente en dat willen we graag zo houden.'

Eén dappere zorginstelling ging wel een samenwerking met ons aan maar schrok zo van de dreigementen van de gemeente, dat we nog steeds wachten op de verzilvering van alle PGB's op één na.

We wilden graag de ruimte huren die grenst aan het gedeelte in het gebouw dat we al huren. De gemeente weigerde ons echter deze ruimte te verhuren.
Wij wilden graag de jongeren opvangen die niet terecht konden in de leerrechtpilot van de gemeente en hadden dus echt extra ruimte nodig.
Dus hebben we het maar gekraakt. Ik zou niet weten hoe we anders voor deze mensen hadden moeten zorgen.

De gemeente heeft ons laten weten dat we volgend jaar uit het gebouw aan de Goudse Rijweg moeten want het zal worden afgestoten. Als wij het willen kopen moeten we in de rij gaan staan bij de projectontwikkelaars.
Een ander onderkomen voor onze inmiddels 24 jongeren moeten we zelf gaan zoeken.

Ik doe ontzettend mijn best om te geloven dat er jammer genoeg iets mis is gegaan. En ik geef de gemeente heel graag de kans te herstellen wat er misging.
We hebben het bij Acato namelijk heel erg zwaar. We worden heel onvriendelijk behandeld, als een stel misdadigers eigenlijk en ik geloof niet dat we dat verdienen.

Er ligt nu een rapport van de ombudsman. Ik hoop van ganser harte dat onze overheid de urgentie begrijpt voor Acato. Pas als de overheid en Pameijer en Mee en BOOR en Koers-VO en de ouders hebben gereageerd op dit rapport wordt het openbaar gemaakt en zal het heel misschien iets gaan betekenen voor Acato en de relatie met onze overheid. Dan hopen we natuurlijk dat die relatie weer gezond wordt. Dat zou mooi zijn.

In april 2019 pakte de gemeente Rotterdam ons schooltje voor thuiszittende-leerlingen-in-de- leerplichtige-leeftijd af. De gemeente beloofde plechtig er een leerrechtpilot van te maken in de geest van Acato (!) De rode loper lag uit voor alle kinderen. De gemeenteraad beloofde een vinger aan de pols te zullen houden. De gemeenteraad zou de verantwoordelijke wethouder controleren.

Afgelopen jaar echter, sinds Acato uit het project werd gezet, dwaalden er slechts negen leerlingen door de lege lokalen. De zogenaamde leerrechtpilot is nooit van de grond gekomen. Het pand, met een oppervlak van bijna 800m2 kost de Rotterdamse gemeenschap zo'n 80.000 euro per jaar. Ondertussen stijgt het aantal thuiszitters en artikel 5a kinderen in Rotterdam alleen maar.

De ouders deden destijds een beroep op het democratische instrument dat bedoeld is om burgers die zich benadeeld voelen door hun overheid, bij te staan: De ombudsman. Dat was op 4 april 2019.

Inmiddels is er een zorgvuldig rapport in concept verschenen met voorlopige conclusies van de ombudsman. 
De betrokken partijen mogen nog één keer reageren op de inhoud.

Ik heb er zelf niets aan toe te voegen.


Laten we hopen voor de kinderen en hun ouders dat de andere betrokkenen hun verantwoordelijkheden voelen en dat het definitieve rapport spoedig openbaar gemaakt zal worden.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten