Wereld-autismedag en een prijs!

Op donderdag 2 april was het wereldautismedag en het was de dag dat ik de autisme vriendelijkheidsprijs ‘Leraar’ 2020 toegekend heb gekregen van de Nederlandse Vereniging voor Autisme, de NVA. Ik wil de mensen die mij deze prijs gunnen heel hartelijk danken. 

De prijs heb ik opgedragen aan de medewerkers van Acato.

Acato heeft nu meer dan 20 leerlingen. De meeste van onze jongeren hebben hun school vroegtijdig moeten verlaten. Bij Acato wordt weer geleerd, er worden vriendschappen gesloten en er wordt ook veel plezier gemaakt. Het is dankzij de medewerkers en dankzij deze jongeren een vrolijke plek om te zijn.

We zijn met het schooltje door diepe dalen gegaan, veroorzaakt door geldgebrek en onlogische regelgeving, maar de leraren van het eerste uur zijn er nog steeds. Er hebben zich ondanks alle tegenslag zelfs veel nieuwe mensen gemeld om een helpende hand te bieden. Dankzij deze bevlogen medewerkers bestaat Acato!

Daarom draag ik deze mooie prijs graag aan hen op.

Twee dingen die ik heel graag wil onthouden van de Corona tijd... en ik hoop... ik hoop ...

Wat ik heel graag wil onthouden van deze Corona-tijd  ...

zijn de lieve snoetjes op tv. Schattige kleine meisjes van acht, negen jaar oud die vertellen over het thuiszitten. Ze missen school. Ze missen natuurlijk het leren. Maar meer nog missen ze hun vriendinnetjes. Het plezier in de klas. Ze zitten graag op school omdat ze dan plezier maken en avonturen beleven. Ze kletsen natuurlijk stiekem in de klas als de juf even niet oplet. En in de pauze spelen ze met elkaar op het schoolplein. Als de schooldag voorbij is, is er ook nog vaak tijd om met elkaar te spelen op het plein omdat de ouders nog even staan te kletsen. En vaak gaat een vriendinnetje mee naar huis.

Dat mag en kan nu allemaal niet meer. Dat begrijpt iedereen. We kunnen het ons allemaal zo goed voorstellen dat het nodig is, maar we begrijpen vooral zo goed wat de kinderen vertellen. En we leven mee.  Ook de leerkrachten beamen dat het online lesgeven weliswaar een mooie tijdelijke oplossing is, maar dat kinderen toch echt vooral naar school komen voor al het andere. Het gezellige gedoe op school. Daar gaat het vooral om. Dat is onmisbaar voor de ontwikkeling van ieder kind.

Straks als al deze kinderen weer terug naar school mogen, blijft een gedeelte thuis. Dezelfde kinderen die voordat het Corona-virus uitbrak niet naar school gingen, zullen ook, als we allemaal genezen zijn van het virus, thuis bijven.

En ik hoop ... ik hoop, dat we niet vergeten hoe het was. Dat we niet vergeten hoe het voelde. Dat we niet vergeten wat we zeiden ... over thuiszitten ... hoe erg dat is ...

En wat ik ook heel graag wil onthouden is hoe makkelijk het was, tijdens deze corona-crisis, om de regels los te laten. Voor onze kinderen. Hoe makkelijk het was om geld uit te delen omdat mensen het moeilijk hadden.

De wereld stopte niet met draaien omdat kinderen zonder een centraal schriftelijk examen toch een einddiploma kregen.

Er ontplofte niet ineens iets toen er besloten werd dat de eerstejaarsstudenten van het HBO, met of zonder voldoende punten, allemaal door mochten naar het tweede jaar.

Ik hoop zo dat we deze tijd niet vergeten ... voor de kinderen die straks weer thuis zitten ... die altijd ondergeschikt waren aan de regels ... die opgeofferd werden aan de regels...

Laten we met z'n allen deze tijd niet vergeten. Deze tijd die weliswaar zwaar is, maar ook een tijd is waarin alles kan. Voor de mensen. Omdat mensen belangrijker zijn dan geld. Belangrijker dan regels.

En ik hoop ... ik hoop ...

Voor onze kinderen ...