Als het over onderwijs voor onze kinderen gaat willen wij dan als ouders te veel? Ik heb jaren lang gestreden om mijn kinderen binnen de muren van een school te houden. Ik heb mij er altijd over verbaasd dat dit zo ging, maar ik geloof niet dat ik te veeleisend was.

Pagina 2

donderdag 30 januari 2014

Vreemd, deel 2

Ik kijk naar Malala die gelauwerd wordt omdat ze zo dapper vecht voor de rechten van meisjes in Pakistan, want die mogen niet naar school.

Ik heb vijf maanden moeten wachten totdat de GGZ-instelling het briefje had geschreven dat de leerplichtambtenaar nodig had om Cato vrijstelling van leerplicht te kunnen verlenen. Ik wilde voor Cato eigenlijk helemaal geen vrijstelling van leerplicht, het was alsof ik haar rechten opgaf, maar als ik het niet kreeg zou ik voor de rechter moeten verschijnen omdat ik moet zorgen dat Cato naar school gaat terwijl de school Cato niet meer wil.
Bovendien kan ik voor Cato zonder die vrijstelling nergens aanspraak op maken.

Maar waar kan ze dan aanspraak op maken?

Ik kijk naar pedante psychiaters die op de tv verklaren dat met de nieuwe wetten de expertise zal versnipperen en dat dit zo jammer is.
Ik heb nooit kennis gemaakt met die expertise. Toen de school mijn kind mishandelde keken die mensen met die zogenaamde expertise in hun enorme spiksplinternieuwe onderkomen in Carnisselande de andere kant uit. Cato was altijd maar een half uurtje hun zorg; tot de drempel. Ook zij zijn onschuldig, veilig in hun witte kamertjes.

De zogenaamde deskundige wist niet eens wat ze in het briefje moest schrijven, dus schreef ze het maar niet.

Waar moeten we heen?

Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen liet Cato op bezoek komen. De deskundige vroeg haar of ze tot tien kon tellen en Cato ging huilen. Ze hoeft nu niet meer terug naar het UWV. Het UWV vindt haar voor elke vorm van arbeid ongeschikt, verwacht niet dat ze zal genezen; ze mag thuisblijven.
De grootste zorgverlener van Rotterdam vindt haar gedrag te ingewikkeld. Ze kan niet aarden tussen de gezellig babbelende en vooral verstandelijk gehandicapten, want ze is intelligent en autistisch en raakt overstuur als ze de hele dag tussen die mensen moet doorbrengen.

Het Zorgkantoor heeft verklaard dat Cato alleen recht heeft op Zorg in Natura. Ze heeft namelijk recht op minder dan tien uur zorg in de week, of de hele week in een dagbesteding. Dus krijgt ze niets. Ze zit nu al acht maanden thuis.

Malala kreeg van Nederland een prijs omdat ze vecht voor het recht op onderwijs voor meisjes in Pakistan.


En dat vind ik dus ook heel erg vreemd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten