Als het over onderwijs voor onze kinderen gaat willen wij dan als ouders te veel? Ik heb jaren lang gestreden om mijn kinderen binnen de muren van een school te houden. Ik heb mij er altijd over verbaasd dat dit zo ging, maar ik geloof niet dat ik te veeleisend was.

Pagina 2

vrijdag 9 oktober 2015

Manifestatie Thuiszitters tellen, of: wie gelooft er nog in schoolbesturen?
Er zijn in Nederland in ieder geval nog moeders met geloof in de zaak.
Afgelopen week protesteerde Thuiszitters-tellen in Den Haag om de reden die in de naam besloten ligt. Een initiatief van strijdende moeders met vertrouwen in een betere toekomst voor onze kinderen. Ik heb er een enorme bewondering voor.

In Den Haag was ik van de partij. Ik had een leuke foto van Cato op een protestbord geplakt met de tekst: 'Cato 19 jaar, 3 jaar thuis, geen startkwalificatie.'
Een ieder die Cato kent weet dat zij nooit een startkwalificatie zal kunnen halen. Maar dat is nou juist de reden waarom aan haar onderwijs ontzegd wordt. Vreemd genoeg staat in geen enkel verdrag waar Nederland haar handtekening onder gezet heeft, dat gehandicapte kinderen die er niet in slagen om bijvoorbeeld rekenniveau 1F te halen geen recht zouden hebben op onderwijs. In Nederland is dat echter wel zo. Op het speciaal onderwijs in Nederland draaien de leerkrachten een programma af dat tot resultaten moet leiden. Als je kind dat programma niet kan volgen, dan is het er niet gewenst.

De manifestatie: Ik stond tot mijn grote verrassing naast dé Hoofdinspecteur Primair Onderwijs en Speciaal Onderwijs, de heer Arnold Jonk. We luisterden samen naar een kleine jongen van een jaar of 12? die op het podium een prachtig zelf geschreven gedicht voorlas aan de staatssecretaris. De heer Dekker hoorde het geduldig aan maar raakte overduidelijk niet in beroering. De heer Jonk wel. Die riep uit, tot niemand in het bijzonder: "Waarom kan dit kind niet naar school!"
Ik kon alleen maar beamen dat dat inderdaad heel raar is.

Uiteraard greep ik de gelegenheid aan om de heer Jonk te bevragen over de Rotterdams Plaatsingswijzer. De heer Jonk wist onmiddellijk waar ik het over had. "Inderdaad, de Rotterdamse Plaatsingswijzer van afgelopen jaar was in strijd met de wet. Ja, ja, de Zorgplicht wordt erin omzeild. Nee, nee, dat mag niet. Maar daar hebben we wat over gezegd!"

De Rotterdams schoolbesturen hebben vorig jaar beloofd alle adviezen en opmerkingen ter harte te  zullen nemen en dit jaar een nieuwe plaatsingswijzer te presenteren die recht doet aan de nieuwe wet passend onderwijs. Dat is inmiddels gebeurd, in concept. In de nieuwe plaatsingswijzer hebben de schoolbesturen alweer een manier gevonden om de Zorgplicht te omzeilen.

Wat ik zo bijzonder vind is dat die moeders zo strijdbaar blijven. Dat is bewonderenswaardig. Want: wie gelooft er nou nog in schoolbesturen? Wie gelooft er nog in goede wil?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten