Ik snap er helemaal niets van

Oké toegegeven, dat schreef ik al eerder: Ik snap er niets van. Maar echt jongens... moet je horen:

Zojuist kreeg ik een heel lief mailtje van iemand, een deskundige, uit Eindhoven. Bij hen speelt hetzelfde. Een initiatief voor kinderen met autisme, met allemaal deskundigen eraan vast ook nog, wordt de nek omgedraaid. Ouders spraken, net als bij ons in Rotterdam, in bij de gemeenteraad. Ze wilde ons een hart onder de riem steken: Jullie zijn niet alleen. In Leiden pleitten ouders om dezelfde reden bij hun vertegenwoordiging. Nee we zijn niet alleen.

Overal in het land zijn plaatselijk overheden eensgezind, zo lijkt het, burgerinitiatieven de nek om aan het draaien.

Nou dan zal er wel wat aan die burgerinitiatieven mankeren toch. Zou je denken. Wat willen die dan?

De burgerinitiatieven proberen tegen de verdrukking in te bereiken dat kinderen met autisme onderwijs krijgen. Zodat ze straks gelukkige volwassenen zijn en niet (geheel) ten laste komen van uw portemonnee.
Die burgerinitiatieven willen niet langer dat hun kinderen (met autisme) door de overheid en de scholen mishandeld worden. Wat is daar verkeerd aan?

De overheid zegt: Ieder kind moet gewoon naar school. Pas als een kind helemaal ten einde raad met een angststoornis en suïcidaal thuis zit, dan mag er wat anders worden ingezet. Dan moet het kind worden behandeld, tot het weer een beetje normaal gaat doen. Meestal duurt dat een jaar. Zo'n behandeling kost wel wat natuurlijk. En daarna moet het kind worden teruggestuurd naar school. Als het dan weer raar gaat doen en huilend thuis gaat zitten dan mag het een artikel 5a, een vrijstelling van onderwijs krijgen en dan kijken we er, voor wat betreft dat onderwijs dus, niet meer naar om.
Dan hebben we wel een leger van hulpverleners klaar staan, die ook een fortuin kosten, die de deur plat gaan lopen bij de ouders, dus maakt u zich geen zorgen, echt rustig wordt het nooit voor die mensen. Op z'n achttiende gaan we dan kijken of het recht heeft op een Wajong uitkering. We verwachten dan dat het vrijwilligerswerk gaat doen. Dan wordt het dus onze lijfeigene. Het kan zijn dat dat vrijwilligerswerk ook niet lukt vanwege chronische depressiviteit en een angststoornis die nooit meer over gaat, maar daar hebben we dan allerlei dure trajecten voor met allerlei andere aanbestede hulpverleners. Helaas blijkt de effectiviteit van die intergratie-trajecten niet erg hoog bij deze doelgroep, maar in ieder geval kunnen de gecontracteerde zorginstellingen dan de budgetten ergens mee verantwoorden. Dan is er altijd nog dagbesteding en omdat die mensen vaak zo depressief zijn, wordt er een beroep gedaan op begeleid of beschermd wonen. Als ze geen zelfmoord plegen, of op straat terecht komen, blijven deze mensen zo'n 60 jaar de zorg van de samenleving.
Een netwerk van mantelzorgers kan besparen in de kosten. De omgeving moet wel een beetje mee gaan helpen, want de zorg is al veel te duur!

Wat vindt u daar nou van?

Ik heb een vraag: Als je nou blind bent. Hoe gaat het dan? Je moet gewoon naar school en dan blijkt dat je niet in een gewoon boek kunt lezen. Ik neem aan dat zo'n blind kind dan behandeling krijgt om dat gedrag af te leren?
Oh nee, een blind kind mag op een instituut braille leren en dan kan het toch lezen.
Oh maar dan neem ik aan dat zo'n kind teruggestuurd wordt naar school na een poosje zonder die braille en dat het dan gewoon uit een boek moet lezen?

Dat zou ik wel zo eerlijk vinden eigenlijk. Voor wie het niet begrijpt: de juiste omgeving voor een mens met autisme is als braille voor de blinde.
En volgens mij hebben we een wet gelijke behandeling in Nederland...

We betalen ons met z'n allen groen en geel aan krampachtige maatregelen van de overheid om kinderen met autisme passend te maken voor het systeem.

Kan iemand mij vertellen waarom?

Als je deze kinderen wat meer ruimte geeft en wat meer tijd, groeien ze op tot leuke volwassenen. Het zijn al leuke kinderen. Zo moeilijk is het niet. Als je ze niet eerst vernielt en mishandelt zou het zomaar goed kunnen komen. En dan gaan ze misschien ook wel een vak leren en hun brood verdienen.
Dat kost ons bijna niks.
Sterker nog: dat levert de samenleving wat op.

Ik snap er helemaal niets van.