Stil verdriet van een moeder

Boeken inleveren...

...leegmaken van een schooltas die een half jaar geleden in de kast is beland...

Ik vind:

Een gave ongebruikte schoolpas... leerjaar 2019-2020... met pasfoto, maar geen klassenfoto... want, welke klas dan?..

Bijna lege, onbeschreven, maar met tekeningen en kreten gevulde schriften...

Ongeopende en onbeschadigde boeken...

Lijstjes, allemaal lijstjes, hulpmiddelen, met noodnummers, contactpersonen, codes, nummers, etc...

Medicijnendoosje met Valdispert, paracetamol, Rennies, etc...

Ehbo tasje met pleisters, schaartje, verband etc..

Notitieblaadjes en losse stukjes beschreven papier, overal zwervend in haar tas...

Handschoenen voor de winterkou...

Deodorant...

Een spinner...

Dagboekjes-/schriftjes met notities, uitingen van spanning en belevenissen van voorbije dagen en weken vol spanningen en emoties...

Een zakje om over te geven...

Maandverband...

Opbergmap met ontelbare gemaakte ontwerpen/printjes...

Een etui met ongebruikte passer en pennen, gummetjes, potloden...

Boeken inleveren ...  Einde van het schooljaar ... Einde van school...

En toch..., toch wil ze haar overige boeken en schriften houden, ik mag ze niet weggooien..
... als een herinnering, als verwerking, aan een school, aan leerkrachten en leerlingen waarvan ze door de Corona geen normaal afscheid kon nemen...

Einde van de school... onafgerond...

...wederom onafgerond...

...een bestellijst die binnenkomt voor de boeken voor het volgende (examen)jaar... de laatste dagen dat het Magister nog toegankelijk is voor haar en ons... met talloze (gespreks)verslagen, in te halen toetsen, onvoorstelbaar lage cijfers, haar rooster...

Maar we gaan weer verder, we gaan weer vooruitkijken... en weer verwerken... en plannen maken voor haar toekomst...

...stil verdriet van een moeder...

Maar wél een altijd positieve, begripvolle, zorgzame, nuchtere, rustige en in mogelijkheden denkende moeder...

Wat moet het voor haar toch moeilijk zijn, een strijd, het leven, maar wat is ze sterk.. ik ben trots op haar!

Laat het vandaag maar regenen, ze komt er wel!



Geschreven door: Anne Marie (een moeder)