Als het over onderwijs voor onze kinderen gaat willen wij dan als ouders te veel? Ik heb jaren lang gestreden om mijn kinderen binnen de muren van een school te houden. Ik heb mij er altijd over verbaasd dat dit zo ging, maar ik geloof niet dat ik te veeleisend was.

Pagina 2

woensdag 22 mei 2019

Een school is van de kinderen en hun ouders

Wat hebben we een geweldige club ouders bij Acato. Ik was er vandaag weer zo van ondersteboven. Sinds de wethouder 'out of the blue' het vertrouwen in ons mooie schooltje aan het Goudseplein opzegde, hebben de ouders een niet aflatende en schijnbaar onvermoeibare strijd geleverd.

Er zijn klachten ingediend bij de ombudsman, brieven geschreven aan de gemeenteraad en er is eindeloos gebeld met overheden, deskundigen en kranten en andere media-mensen die hun pleit kunnen steunen.

Het moet allemaal hondsvermoeiend zijn. Al dat gepraat, er worden te nemen acties besproken, afwegingen gemaakt, nog maar eens getelefoneerd en dat moet dan allemaal 's avonds want er moet ook nog brood op de plank komen.

Intussen zitten hun kinderen thuis. Die zijn verdrietig, moeten worden opgevangen, de toekomst is onzeker, wat gaat er gebeuren? Mag ik ooit weer naar school mama? Of erger: Ik wil nu echt nooit meer naar school want het wordt toch weer een teleurstelling.
Hoe doe je dat allemaal als ouder?

Vandaag werd in de commissie zorg, onderwijs, cultuur en sport het debacle van vorige week behandeld.
Vorige week beloofde de directeur welzijn en zorg in een vergadering die werd voorgezeten door de ombudsman, aan de bijna voltallige club Acato-ouders, dat hun kinderen de volgende maandag weer naar school zouden kunnen.
Tijdens deze drie uur durende vergadering konden de ouders vertellen hoe ze zich niet gehoord voelden en niet serieus genomen.
De gemeente was onder de indruk en kwam over de brug. Ze zouden in gezamenlijkheid en gelijkwaardigheid met Acato de kar gaan trekken.
De opluchting bij de ouders was groot.

Maar de wethouder zag de volgende dag de afspraken en gooide ze direct in de prullenmand. Zonder enige compassie voor de ouders en hun zorgen.

En weer trokken de ouders hun rug recht en klommen weer in de pen en spraken met raadsleden en en en.

Het resultaat was deze vergadering in de commissie ZOCS waarbij zelfs de ombudsman werd uitgenodigd.
Vandaag sprak een moeder tijdens de commissievergadering. Ze vertelde met niet mis te verstane woorden, wat ze vond van deze laatste respectloze actie van de wethouder jeugd.

Ze zei: "De gemeente kan Acato niet zomaar vervangen. Wij ouders zijn met z'n allen Acato!"

Ik was trots. Niet vanwege het schooltje per se. Maar omdat ik een van de ouders ben.


(Zie link: ZOCS voor de vergadering)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten