Wie de laatste afleveringen gelezen heeft zal zich verbazen dat Acato nu, 2 december als ik dit opschrijf, op het punt staat om ‘om te vallen.’ Er is namelijk nog helemaal niets betaald. Er is geen enkele afspraak nagekomen. Niet door de gemeente en niet door Boor, niet door het samenwerkingsverband.
Wel door ons. We hebben 19 leerlingen die we lesgeven in allerlei zaken: Schoolvakken, maar ook schilderen, schrijven en andere kunsten.
Nieuwe aanmeldingen zijn schaars. Er wordt wel informatie ingewonnen door wanhopige ouders en vaak evenzo wanhopige leden van wijkteams, maar de informatie die ze daarop krijgen van het samenwerkingsverband schrikt ze af: “Het mag helemaal niet wat ze doen bij Acato. Sas Boot weet allang dat het niet mag wat ze doet. Het wordt niet gefinancierd.”
Gisteren belde een moeder. Haar kind is 16 jaar, hoogbegaafd. Ze zit drie jaar thuis. Ik vertelde haar maar gelijk het verhaal wat ze van het samenwerkingsverband te horen zal krijgen: “Het mag niet wat wij doen bij Acato.”
Thuiszitten mag ook niet. Het samenwerkingsverband moet een dekkend netwerk hebben zodat alle kinderen naar school kunnen. Maar ja, als je een erkende instelling bent en een warm contact onderhoudt met de inspectie, kom je overal mee weg.
Waar ben ik gebleven met mijn verhaal? Ik zit op zee, met mijn mobiel naast me. Als we onder de kust varen heb ik bereik. Onze vrijwilliger L. heeft een bedrijf gevonden dat de vloer op 21 augustus kan leggen. L. belooft die voor te schieten. Hij was bij de afspraken: “De afspraken Sas zijn zo stevig. Gemaakt in het bijzijn van vier ambtenaren! Hier komen ze echt niet onderuit!” De brandveilige vloer, met keurmerk kost bijna 10.000 euro. Onze vriendelijke huisbaas doet een bijdrage.
L. regelt ook de verhuizing van de meubels uit Amsterdam: op 24 augustus kunnen we inrichten.
18 augustus kom ik weer thuis. Op 21 augustus starten we namelijk op de ‘oude’ locatie. De 18 plus leerlingen die op de wachtlijst stonden kunnen nu terecht op de Goudse Rijweg.
We krijgen intussen van alle kanten zaken geschonken: Een bankstel voor de zithoek, een paar prachtige boekenkasten, enorme vergadertafels van een school om aan te knutselen, een werkbank van de zeevaartschool, een fonds voor computers.
Ik heb een vriendelijke jongeman met een busje in mijn vriendenkring die tegen een heitje rondrijdt om alles op te halen. Van zuid naar noord en van oost naar west.
Het aansluiten van de elektriciteit vormt een uitdaging op zich maar dankzij onze huisbaas komt het voor elkaar.
Vele vrijwillige handen komen helpen om de meubels schoon te maken.
Er worden trouwens ook nieuwe brandblusser opgehangen en de installatie wordt gekeurd. Ik noem het maar even want op het moment dat we kunnen beginnen met de kinderen, slechts één weekje later dan de andere scholen van Rotterdam, is dat het eerste wat Boor aangrijpt om het project te saboteren.
3 september gaan de deuren open. Niemand heeft in zo korte tijd een school in gericht. Ik ben apetrots op al die vrijwillige helpende handen en enorme betrokken huisbaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten